11-11-11 meditatie ervaring
Vandaag is het 11-11-11
Mijn aandacht ligt hier behoorlijk. Ik kon haast niet wachten om de meditatie in te gaan en de nieuwe vortexen te voelen en te integreren en te gronden.
Dus vanaf gisternacht 1.11 heb ik me zoveel mogelijk geopend.
Hieraan vooraf en ook vanmorgen viel het mij op dat ik behoorlijk geirriteerd raakte door kleine voorvallen die mij iedere keer triggerde!
Alsof ik niet in mijn eigen energie kon blijven.
Er moest blijkbaar nog iets gezien/gevoeld/getransformeerd worden. Voelde me ook helemaal niet zo into die liefdes energie, kon er niet bij.
En dat is het punt dat ik zie dat mijn wil eraf mag, dat het té krampachtig ligt, voorbij het veld en de hartintentie.
Oke dacht ik, laat maar gaan dan, accepteren en omarm het maar.
Dus vanmorgen heb ik gewoon een kopje koffie gemaakt en ben iets tegen elven gaan zitten, berustend dat mijn mood anders is dan ik gehoopd had.
De afstemming liep op mijn verzoek samen met St. Germain, mijn hogere zelf en ziel, de opgestegen meesters ...... Mijn aandacht ging naar het openen van de Poorten/vortexen en het verwelkomen en gronden van deze hogere energie en dimensies.
Ik linkte mijzelf aan iedereen die met deze meditatie bezig is/was/gaat zijn en voelde de verbinding tot stand komen, de eenheid.
Maar mijn hart ging pas helemaal open toen mijn aandacht uit mijn hoofd ging en ik als in een droomstaat het bos inging. In het bos ligt mijn hart.
Daar liep ik met een echte bosvriendin.....ik gaf haar een omhelzing rechtstreeks uit mijn hart en dit opende mijn hart compleet en trok mij in de hogere energie.
Eerst lag ik in het allermooiste mos en voelde alles tegelijk, de puurheid, de kleuren, de geur, de deva’s, de elven en andere kleine tere wezentjes waren zacht zichtbaar, en de wind is zacht en zwoel, het contact is zonder woorden in eenheid........het ontroert en raakt me, nu weer....
De energie golft in en uit als het Noorderlicht, als de vogels dansend in de nieuwe energie
(echt even kijken, GEWELDIG)
In en uit mijzelf, Gaya, de oceanen, zo zacht en enorm wijds rakend. Kon de walvissen voelen en de dolfijnen en het water golfde in grote oppervlaktes werd alles tegelijk zo zacht aangeraakt, sprankelend, alles licht op... tinkelend in grote oppervlaktes tegelijk, soms heel dicht op het zeeoppervlak, dan weer over de oerwouden, dan nog verder neerziend op Gaya, golven in en uit en tegelijkertijd ook in en door mij en nog verder zacht vanuit de bron.........dit is een tipje hoe het voelde omdat alles ahw in no time plaatsvond*
Dankbaarheid
........Lucy